فرایند تشخیص مازاد بودن دارایی‌‏ها

بر اساس مفاد ماده (9) آیین‌نامه اجرایی، فرایند تشخیص مازاد بودن دارایی‌ها به صورت زیر می‌باشد:

1. اولین گام برای تشخیص مازاد بودن دارایی‌‏های دستگاه‌‏های اجرایی، اعلام دستگاه (خوداظهاری) در این زمینه می‌‏باشد بدین ترتیب که دستگاه اجرایی با بررسی دارایی‌‏های در اختیار خود و پالایش نحوه استفاده از دارایی‌‏ها، نسبت به معرفی دارایی‏‌های مازاد به دبیرخانه هیأت اقدام خواهد کرد. در صورت عدم معرفی هر یک از دارایی‏‌ها توسط دستگاه اجرایی، فرایند بررسی مازاد بودن هر دارایی بر اساس موارد آتی‏‌الذکر در کارگروه تخصصی مربوطه و با حضور نماینده دستگاه اجرایی انجام خواهد شد.
2. اماکن با کاربری یا بهره‌برداری اقامتی، رفاهی، تفریحی و مشابه آن به عنوان مازاد تلقی شده و در اولویت فروش و مولدسازی دارایی‌‏های دولت قرار می‏‌گیرند.
3. هر گونه دارایی که در حال حاضر در راستای وظایف ذاتی دستگاه مشمول استفاده نمی‏‌شود، مازاد تلقی می‌شود.  
4. فضاهای اداری فاقد توجیه اقتصادی از جنبه سرانه استاندارد یا ارزش منطقه ای و موقعیت جغرافیایی
5. دارایی‏‌هایی که راکد بوده یا در حال حاضر بلااستفاده می‏‌باشند.
6. اراضی بایر
7. دارایی‏‌های با کاربری یا بهره‌‏برداری تجاری، مسکونی، اقامتی و مشابه آن به عنوان دارایی‌مازاد می‏‌باشند.